The Edge of Love

„The Edge of Love” to biograficzny film, opowiadający o małżeństwie walijskiego poety Dylana Thomasa z Caitlin MacNamara i ich przyjaźni z piosenkarką Verą Philips. Akcja toczy się w Londynie w czasie II wojny światowej, gdzie po latach spotykają się Vera i Dylan, którzy niegdyś byli kochankami. I pewnie wróciliby do tego, gdyby nie to, że on jest żonaty z ekscentryczną i wybuchową Caitlin. Uciekając z bombardowanego miasta, trójka przyjaciół wyrusza do Walii. W międzyczasie na horyzoncie pojawi się przystojny oficer, a wraz z nim kłopoty.

Film zachwyca na poziomie artystycznym: muzyka, kostiumy i zdjęcia idealnie oddają klimat lat 40. i Walii. Co ciekawe, Keira Knigtley, wcielająca się w postać Very, samodzielnie wykonała wszystkie partie wokalne. Nie wiedziałam o tym, oglądając „The Edge of Love” i przez cały czas zastanawiałam się do kogo należy ten piękny głos. Wyobraźcie więc sobie moje zdziwienie, gdy wyczytałam, że Keira na potrzeby filmu brała lekcje śpiewu i ćwiczyła pod okiem trenera wokalnego. Co ciekawe, autorką scenariusza jest matka Keiry – Sharman MacDonald, która rolę Caitlin napisała z myślą o córce, tymczasem ta wolała zagrać Verę. I myślę, że był to dobry wybór, bo Keira nie tylko aktorsko, ale też fizycznie wkomponowała się w tę postać.

Sienna Miller, odtwórczyni roli Caitlin, nieco przyćmiła panne Knightley. Caitlin w jej wykonaniu była zwiewna, energiczna i nie sposób było jej nie polubić. Poza tym Sienna wyglądała przepięknie w strojach z lat 40., które podkreśliły jej i tak wielką urodę. Dylana Thomasa zagrał Matthew Rhys, którego możecie kojarzyć z roli Kevina Walkera w serialu telewizyjnym „Bracia i siostry”, a ostatnio z „The Americans". Thomas Rhysa jest, jak na poetę przystało, tragany sprzecznymi emocjami, poszukujący nowych wrażeń i kierujący się w życiu uczuciami, a nie rozsądkiem. Aktorski trójkąt Knightley-Rhys-Miller stworzył przekonujący obrazek cieni i blasków miłości, a także przyjaźni.

W „The Edge of Love” pełno jest scen, o których długo będę pamiętać: ujęcia śpiewającej Very, rozmowy w zadymionym pubie, wygłupy przyjaciółek na plaży, twórcze rozterki Thomasa. Niestety film jest dość nierówny. Pierwsza połowa trochę przynudza, akcja toczy się jakby na siłę i od czasu do czasu wieje nudą. Po wyjeździe Very, Dylana i Caitlin do Walii pozornie wcale nie dzieje się więcej, a jednak jest o wiele ciekawiej. Do tego niezapomniane i bardzo klimatyczne zdjęcia, rozwijająca się przyjaźń i opary miłości.

Film z pewnością spodoba się wielbicielom Keiry Knightley i filmów kostiumowych. Co prawda jest to biografia, ale nasz poeta zepchany jest trochę na margines, można więc powiedzieć, że jest to historia przyjaźni z Dylanem Thomasem w tle.

Ocena: 7/10.

  

Miało być dzisiaj, a właściwie wczoraj o koncercie Melody Gardot, na jakim byłam w czwartek we wrocławskiej Sali Audytoryjnej przy Hali Stulecia, ale... nijak nie umiem wyrazić słowami odczuć, jakie mi towarzyszyły słuchając i oglądając tę muzyczną ucztę dla uszu. Powiem tyle...jeśli lubicie jazz, musicie kiedyś pójść na koncert Melody, która wydała mi się czarodziejką, unoszącą się lekko nad ziemią... Po prostu bajka...