„The Americans” – obiecujący nowy serial

Kto mieszka na amerykańskich przedmieściach? Czy są to „gotowe na wszystko” gospodynie domowe? A może prowadzące spokojne życie znudzone małżeństwa? A co, jeśli powiem Wam, że w jednym z tych idealnie białych domków, ukrywa się para szpiegów KGB?

Przenieśmy się na chwilę do lat 80. Zimna wojna pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Rosją trwa w najlepsze. Właśnie rozpoczął się kolejny etap wyścigu zbrojeń, zwany „gwiezdnymi wojnami”, a nowym prezydentem został antykomunistycznie nastawiony Ronald Reagan. Rosja się jednak nie poddawała, a KGB poświęciło wiele czasu i środków, by wysłać swoich najlepszych ludzi do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieliby nie tyle udawać, co stać się Amerykanami, założyć rodziny i czekać na rozwój wypadków. Taką parą uśpionych szpiegów są Elizabeth i Philip, zagorzali patrioci, gotowi poświęcić się dla dobra ojczyzny. Czy ktoś patrząc na nich i ich idealny dom mógłby powziąć jakieś podejrzenia? Nie, bo Elizabeth i Philip są niczym niewyróżniającymi się Amerykanami, pracują w biurze podróży, wychowują dwójkę dzieci i mówią z idealnym amerykańskim akcentem. Ich misja staje się jednak wyjątkowo niebezpieczna, gdy w okolice przeprowadza się błyskotliwy i piekielnie inteligentny agent FBI Stan. 

Twórcy „The Americans” zrobili coś niesamowitego: sprawili, że widz bezwiednie kibicuje KGB, a nie FBI. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze to w życie rosyjskich szpiegów wchodzimy z butami. Obserwujemy ich codzienność, to jak trudno im udawać miłość do Ameryki i wychowywać dzieci. Po drugie akcja tocząca się w siedzibie Federalnych sprowadza się do przedstawiania narad i wysłuchiwania rozkazów. Agentów poznajemy więc tylko jako pracowników, o ich prywatności i tym, jakimi są ludźmi, nie wiemy właściwie nic. Nawet mieszkający po sąsiedzku Stan jest przedstawiony głównie w sytuacjach, związanych z pracą. Bo nawet, gdy gra w squasha z Philipem, nie przestaje go podejrzewać i węszyć. O wiele łatwiej jest więc utożsamić się z Elizabeth i Philipem, i po cichu kibicować właśnie im.

Każdy odcinek przedstawia też jakąś akcję, którą próbuje sabotować FBI. Są wiec sceny pościgów, pozbywania się trupów, podsłuchiwania. Myślę, że twórcy „The Americans” idą w dobrym kierunku i jeśli gdzieś po drodze się nie pogubią, serial ma szansę stać się naprawdę dobry. Zwłaszcza, że nagłych zwrotów akcji i zaskakujących rozwiązań nie brakuje, dzięki czemu widz świetnie się bawi. Jedynym minusem jest właściwie to, że wszystko mamy podane na tacy i nie musimy się nad niczym zastanawiać. I pewnie przez to „The Americans” zostanie zaszufladkowany jako niewymagająca rozrywka, pozbawiona szans uzyskania prestiżowych nagród. Chociaż kto wie, co przyniosą nam kolejne odcinki?

O sile serialu stanowi też trójka aktorów, wcielających się w główne role. Keri Russel i Mathhew Rhys grają bardzo przekonująco i świetnie wpisują się w klimat lat 80. Z kolei Noah Emmerich jest wymarzonym agentem FBI. Gdybym nie wiedziała, że to aktor, byłabym gotowa uwierzyć, że Emmerich naprawdę ma coś wspólnego z Federalnym Biurem Śledczym. Bez niego Russel i Rhys zdecydowanie nie mieliby tak dużego pola do popisu, a i serial sporo by stracił.

Po obejrzeniu trzech odcinków, „The Americans” mówię duże tak. Uzupełnieniem ciekawej fabuły i bardzo fajnych aktorów, jest unikalny klimat lat 80., oddany przede wszystkim poprzez stroje i muzykę, i trochę też poprzez atmosferę zimnej wojny. Coś zarówno dla maniaków historii, jak i poszukujących rozrywki.