Koneser/La Migliore offerta

Kolejna perełka od wybitnego włoskiego reżysera – Giuseppe Tornatore. 

Trudno stworzyć coś nietuzinkowego o najbardziej oklepanym temacie w dziejach świata – miłości, Tornatore jednak radzi sobie po mistrzowsku i przez nieco ponad dwie godziny uwodzi widza, by na koniec zostawić go w stanie niepokoju. 

Tytułowy koneser to podstarzały Virgil Oldman, właściciel jednego z najważniejszych domów aukcyjnych. Jeden rzut oka wystarczy Virgilowi, by ocenić, czy ma do czynienia z falsyfikatem, co czyni go najlepszym na świecie ekspertem od dzieł sztuki. Bohater to typowy pracoholik, który w pogoni za karierą i pieniędzmi nie miał czasu na życie prywatne. Jedynymi kobietami, jakie miał są skrzętnie zbierane portrety kobiet pędzla wielkich mistrzów malarstwa, które zazdrośnie ukrywa przed światem, a z nielicznymi znajomymi porusza głównie tematy zawodowe. Skrzętnie budowany azyl, jaki sobie stworzył, zaczyna jednak pękać, gdy udaje się na spotkanie z tajemniczą właścicielką willi, której od lat nikt nie widział, a która posiada ogromną kolekcję dzieł sztuki.

Wszystko można sfałszować. Nie tylko obraz, ale też miłość, przyjaźń, uczciwość i wszystko, co ma jakąkolwiek wartość. W każdym fałszerstwie jest jednak coś autentycznego i chyba właśnie to stara się nam przekazać Tornatore. Jego bohater jest niewinnym starcem, który wpada w sidła miłości. Z chwilą przestąpienia przez niego progu willi Claire rozpoczyna się niebezpieczna gra, z której on zdaje się nie zdawać sobie sprawy. Podobnie jak fragmenty dziwnego mechanizmu, które stopniowo znajduje Virgil, na scenie pojawiają się kolejne postaci, które odegrają kluczową rolę w finałowym przedstawieniu. „Koneser” hipnotyzuje od pierwszej chwili, przenosi widza do świata stopniowo rozwijających się uczuć, i pomału odsłania kolejne elementy układanki. Ta autentyczność, z jaką Tornatore udało się opowiedzieć tę historię, porywa i zaskakuje w świecie łatwo osiągalnych przyjemności i wielkich hollywoodzkich hitów, ociekających sztucznością i plastikiem.

Na osobną uwagę zasługują świetnie zarysowani bohaterowie. Postać Virgila Oldmana jest dopracowana z najdrobniejszymi szczegółami, podobnie zresztą jak zwiewna Claire i cwaniaczkowaty Robert. Najbardziej zaskakujący okazał się być jednak Billy, znajomy Virgila od przekrętów. Nic więcej jednak nie powiem, by nie popsuć Wam przyjemności oglądania. Także pod względem aktorskim nie można na nic narzekać: Geoffrey Rush, którego już niedługo zobaczymy w ekranizacji bestsellerowej „Złodziejki książek”, zagrał naprawdę znakomicie. Gdybym to leżało w moich kompetencjach z miejsca przyznałabym mu nominację do Oscara. Nie zawodzą także odtwórcy ról drugoplanowych: Donald Sutherland, Sylvia Hoeks i Jim Sturgess.

Miło widzieć, że Giuseppe Tornatore nadal jest w formie i wciąż potrafi zaczarować widza. „Koneser” jest niczym mechaniczne cacko, stopniowo odsłaniające swoje tajemnice i zadziwiające zawartością. Jak dla mnie, rewelacja.

Ocena: 9,5/10.