Choć goni nas czas/The Bucket list

Jak wiadomo, w życiu pewne są jedynie śmierć i podatki. Żadna z tych rzeczy nie jest przyjemna, obydwie są nie do uniknięcia. Zazwyczaj człowiek umiera nagle, nie mogąc się wcześniej pożegnać z bliskimi czy spełnić ostatnich marzeń. A co, gdybyśmy mieli taką możliwość? Oto słyszymy diagnozę: zostało nam 6 miesięcy życia, ni mniej, ni więcej. Czy spędzimy ten czas, żyjąc jak wcześniej czy raczej robiąc coś na co zawsze mieliśmy ochotę, ale nigdy się na to nie odważyliśmy?

„Choć goni nas czas” to historia dwóch mężczyzn, którzy poznali się w szpitalu na oddziale onkologicznym. Łączy ich jedno: nieuchronnie zbliżająca się śmierć. Poza tym to dwie całkowicie odmienne osobowości, mające inne marzenia i priorytety. Edward i Carter zaprzyjaźniają się jednak i wspólnie tworzą tzw. listę przedśmiertną (the bucket list). Na przekór wszystkim wyruszają w podróż życia, która dostarczy im nieznanych emocji i pozwoli się otworzyć na drugiego człowieka.

Film zrobił na mnie duże wrażenie: rozbawił, wzruszył i przypomniał o tym, co ważne. Nicholson i Freeman stworzyli niezapomniany duet, grając jedne z najlepszych ról w swoich karierach. Przekazali widzom przesłanie, nie robiąc jednak niczego na siłę. Edward i Carter w ich wykonaniu byli tak ludzcy, że naprawdę trudno nie pokochać tego filmu. 

Śmiech i łzy, sceny wzniosłe i zabawne – wszystko w „Choć goni nas czas” jest na swoim miejscu. Bohaterowie wykorzystują ostatnie chwile do maksimum, patrzą śmierci prosto w oczy i uczą nas, jak umierać godnie. Zdjęcia, gra światłem, odpowiednio dobrana muzyka – zachwycają i robią wprost niesamowite wrażenie. Oglądanie tego filmu to czysta przyjemność, a jedyne, co można mu zarzucić to, to, że się kończy.

„Choć goni nas czas” to jedna z tych historii, które skłaniają nas do refleksji. W trakcie seansu, czy też po jego zakończeniu, bezwiednie zaczynamy układać w głowie naszą „bucket list”. Długo zastanawiałam się nad tym, co znalazłoby się na mojej i przyznam szczerze, że nie wiem. Chyba jestem jeszcze zbyt młoda i niedojrzała, by wiedzieć, czego pragnę. Na dzień dzisiejszy na mojej liście znalazłyby się następujące punkty:

1. Wylegiwać się na najpiękniejszej plaży świata - Anse Source d'Argent na Seszelach.

2. Zobaczyć Wielki Kanion.

3. Pójść na koncert Michaela Buble (jeszcze raz).

4. Pójść do jednej z jazzowych knajp w Nowym Yorku.

Lista się z wiekiem pewnie trochę zmodyfikuje, na razie jest mało wzniosła. Moim marzeniem jest zwiedzić całą Europę, mam nadzieję, że starczy mi życia też na resztę świata ;)

A jak wyglądałaby Wasza lista?

Ocena: 8,5/10.