„Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki” Marcel Pagnol, czyli wspomnienia z dzieciństwa w Prowansji

„Taka jest słabość naszego rozumu – najczęściej używamy go, by uzasadnić to, w co wierzymy.”

Do tej książki nie trzeba mnie było długo przekonywać, wystarczyło napisać, że to ciepła opowieść o dzieciństwie, spędzonym w pachnącej lawendą Prowansji, bym pobiegła do księgarni i kupiła egzemplarz. Przeczytałam już wiele pięknych recenzji „Wspomnień z dzieciństwa” Pagnola, ale mam wrażenie, że żadna z nich i tak nie oddała uroku tej powieści. Trudno pisać o tak niezwykłej lekturze, pewnie dlatego do swojej recenzji długo się zabierałam.

„Chwała mojego ojca” i „Zamek mojej matki” opowiadają o dzieciństwie Marcela Pagnola, jego rodzinie i przyjaciołach. Wraz z bohaterem czytelnik wędruje przez prowansalskie wzgórza, uczestniczy w polowaniach i zawiera pierwsze przyjaźnie. Autor, poprzez niezwykle malownicze opisy, zabiera nas w miejsca, w których aż chciałoby się pozostać na zawsze. Nietrudno sobie wyobrazić dzieciństwo małego Marcela, któremu towarzyszył śpiew cykad i świerszczy.

Pierwszoosobowy narrator opowieść zaczyna od zarysowania historii swojej rodziny, dzięki czemu sporo dowiadujemy się także o zwyczajach, panujących w przedwojennej Francji. Akcja książki toczy się leniwie, przyśpieszając jedynie w kluczowych momentach. Pagnol ma dar opowiadania: w humorystyczny sposób przedstawia przygody małego chłopca, który w La Treille odkrył świat magii. Książka jest także pełna miłości, pisarz z czułością i szacunkiem opowiada o swoich rodzicach i młodszym bracie Pawełku. Już pierwsze strony są obietnicą niezwykłej podróży: czytając tę historię nie sposób bowiem nie przenieść się w opisywane miejsca. Aż chciałoby się rzucić wszystko i osiedlić w małym domku na prowansalskiej ziemi.

W wydaniu polskim nie podobało mi się spolszczanie imion – zabieg całkowicie niepotrzebny i psujący klimat powieści. Poza tym wydaje mi się, że zbyt dużo miejsca w książce zajmują opisy polowań. Może gdybym kiedyś była małym chłopcem, spojrzałabym na nie przychylniejszym okiem ;) Pamiętam do dziś, jak mój młodszy brat potrafił przez kilka godzin chodzić za świerszczem, tylko po to, by go złapać i pokazać rodzinie. Pewnie on byłby zauroczony polowaniami Marcela.

źródło zdjęcia: http://www.rental-provence.com/

Pagnol stworzył ciepłą, humorystyczną historię, do której czytelnik będzie chętnie wracał. Z „Chwałą mojego ojca” i „Zamkiem mojej matki” przeżyłam niesamowitą przygodę, z której wróciłam trochę dojrzalsza. Mądrość głównego bohatera powieści może niejednego dorosłego wprawić w zdumienie. Pozostaje mi pobiec do księgarni po kolejną część cyklu i zanurzyć się lekturze.

Ocena: 7,5/10.