„Rubinowe czółenka” Joanne Harris, czyli połączenie czekolady i odrobiny magii

Książka, będąca kontynuacją bestsellerowej „Czekolady”, na podstawie której powstał cudowny film z Juliette Binoche i Johnny’m Deeepem. Na wstępie zaznaczę, że „Czekolady” nie czytałam, więc nie mogę ocenić, czy „Rubinowe czółenka” są lepsze czy gorsze. Ale mogę powiedzieć, że mnie ta powieść zauroczyła i że spędziłam z nią magiczne chwile.

            Minęły 4 lata, Vianne Rocher i Anouk mieszkają w Paryżu, gdzie prowadzą skromną chocolaterie. Po tułaczce z miasta do miasta i podążaniu za zmiennym wiatrem, Vianne postanawia przerwać wędrówkę i znaleźć dom. Czy może być lepsze miejsce na nowy początek niż Paryż? Pewnie nie. Tak więc Vianne i Anouk stają się Yanne Charbonneau i Annie, rezygnują z czarów i wiodą pozornie zwyczajne życie. Po tym jak zdarzył się „Wypadek” i pojawili się Życzliwi, Vianne boi się, co może się zdarzyć, jeśli pomoże komuś magią. Zaczyna rozumieć sens słów, wypowiadanych przez jej matkę i szeptanych przez wiatr: życie za życie. Bycie matką skłania ją do poświęcenia własnego „ja” i ochrony córek: Anouk i Rosette, która urodziła się 4 lata temu (zgadnijcie, kto jest jej ojcem ;). Zdesperowana kobieta pozwala nawet adorować się bogatemu Thierry’emu, który nawet nie lubi czekolady. Vianne pragnie jednak stabilizacji, a czy ktoś może jej lepiej ją zapewnić niż prostoduszny i niewymagający mężczyzna? Na horyzoncie pojawi się też tajemnicza Zozie, która skradnie serce Anouk i tchnie nowe życie w chocolaterie. 

            Narracja prowadzona jest z punktu widzenia 3 osób: Zozie, Vianne i Anouk. Przy czym jestem zawiedziona, bo o ile relacje i przemyślenia Zozie i Anouk są ciekawe, to Vianne już nie tak bardzo. Czuć, że zatraciła siebie i przeistoczyła się w matkę, drżącą na każdym kroku o życie swych dzieci. Jej pamiętniki są melancholijne, przesycone smutkiem i tęsknotą za dawnymi dniami. Notatki Anouk są niezwykle dojrzałe jak na jej młody wiek, a Zozie najciekawsze i dlatego najbardziej zachłannie się je czyta. Zozie poznajemy już na pierwszych stronach powieści i dowiadujemy się, że nie jest tym za kogo się podaje i „kradnie” ludzkie dusze.

            „Rubinowe czółenka” przedstawiają także mieszkańców Montmartre, części Paryża, przypominającej małą i klimatyczną wioskę. Losy kolejnych osób poznajemy w momencie, gdy przychodzą do chocolaterie. Nowo przybyli są początkowo niepewni i niezbyt przekonani do chocolaterie. Zozie jednak potrafi skłonić ich do opowieści o swych troskach.

Oczywiście książka przepełniona jest zapachem i smakiem czekolady, i naprawdę trudno się powstrzymać, by czegoś nie jeść, czytając. Aż chciałoby się spróbować specjałów Vianne i usłyszeć, co najbardziej nam posmakuje. Dużo można się też dowiedzieć o New Age i okultyzmie, rzucaniu uroków. Magia jest więc wszechobecna.

Jeśli jesteście więc ciekawi dalszych losów Vianne i jej sposobów na najlepszą czekoladę w Paryżu, to musicie przeczytać „Rubinowe czółenka”. Książka zabierze was w niesamowitą przygodę do krainy zapachów, aromatów i magii. Całość podana wyśmienicie, polecam.

Ocena: 7,5/10.