„Mildred Pierce”, czyli historia kobiety

Nie jest tajemnicą, że HBO to (obok BBC) stacja, która robi najlepsze seriale. Tak jest i tym razem. 5 nagród Emmy i 16 nominacji mówią same za siebie. „Mildred Pierce” to wręcz fenomenalny mini-serial z genialną Kate Winslet w tytułowej roli. Dawno żadna telewizyjna produkcja nie wywarła na mnie tak dużego wrażenia. Bo „Mildred Pierce” to klasa sama w sobie.

Serial przedstawia historię kobiety, która odważyła się odmienić swoje życie. Rzecz dzieje się w latach 30. w Stanach Zjednoczonych. Mildred, zmęczona romansami męża, wyrzuca go z domu. Aby utrzymać siebie i dwie córki, będzie musiała zacząć pracować. Spora odmiana jak dla 40-letniej kury domowej, w dodatku należącej do wyższej klasy średniej. Niemało problemów przysporzy bohaterce także starsza córka, Veda.

Początkowo pod względem fabularnym serial wydawał mi się kolejną obyczajówką. Jak bardzo się jednak myliłam! Telewizyjna adaptacja „Mildred Pierce” w reżyserii Todda Haynesa to arcydzieło: dobrze opowiedziane, świetnie skonstruowane, fenomenalnie zagrane. Na cześć Kate Winslet można napisać setki peanów, a to i tak byłoby mało! Widz więcej wyczyta z twarzy Mildred niż z jej słów. Oczywiście bohaterka krzyczy, drapie, ale najwięcej oddaje jej mimika i gesty. Meryl Streep ma godną następczynię. Także aktorki wcielające się w postać Vedy Pierce, a więc Morgan Turner i Evan Rachel Wood, odwaliły kawał dobrej roboty. Zwłaszcza ostatni, piąty, odcinek należy do panny Wood. Końcowe sceny z jej udziałem wgniatają w fotel i nie pozwalają o sobie zapomnieć, jeszcze na długo po skończonym seansie. Jestem oczarowana.

Serial skupia się przede wszystkim na ukazaniu trudnej relacji matka – córka. Mildred popełniła jeden błąd, ale za to fatalny w skutkach: za bardzo kochała Vedę. Dała dziewczynce wszystko, czego pragnęła, nie prosząc o nic w zamian. Widz już po pierwszym odcinku serii może wyrobić sobie zdanie na temat panienki Pierce: jest to dziecko nie tylko rozpieszczone i niewdzięczne, ale wręcz okrutne. Morgan Turner, wcielająca się w postać małej Vedy, nie sposób polubić, natomiast dorosła Veda w wykonaniu Evan Rachel Wood to już połączenie wyrachowania i egoizmu. Z zachowaniem córki skontrastowana jest bierna postawa Mildred. Kobieta nie ma siły przeciwstawić się władczym zapędom latorośli, niby płacze i krzyczy, ale i tak nic z tego nie wynika.

Ale Mildred to postać o wiele bardziej złożona. Zostawiwszy męża, wiedziała, że będzie musiała sama zarobić na swoje utrzymanie. Pomimo dużego talentu kulinarnego, miała opory przed przyjęciem pracy w gastronomii lub jako gospodyni domowa. Powód? Wstyd. Tak, Mildred bała się, że jej ukochana Veda może zobaczyć matkę w uniformie. Myślę, że bardziej to, a mniej własna duma, spowodowało jej rozterki emocjonalne. Wszystko na czym jej zależało to miłość i szacunek córki. Dwie rzeczy, których pragnęła najbardziej, a których nigdy nie otrzymała.

W „Mildred Pierce” ukazano także Amerykę w dobie kryzysu. W czasach, gdy inni bankrutowali, Mildred udało się osiągnąć sukces. Nie udało jej się jednak stać częścią wyższych sfer, gdyż fundamenty klasowe społeczeństwa okazały się być zbyt silne. Jest to jednak przede wszystkim poruszająca opowieść o kobiecie, która, choć należała do grona wyzwolonych, okazała się być bardziej zagubiona niż jej niepracujące koleżanki.

 Po prostu trzeba obejrzeć.