Wyścig/Rush

Brawura czy opanowanie? Czerpanie z życia pełnymi garściami czy poukładana egzystencja? Hunt czy Lauda?

Chyba nie zwróciłabym uwagi na ten film, gdyby nie cała masa pozytywnych recenzji, nominacja do Złotego Globa i wszechobecne przekonanie, że to produkcja na miarę Oscara. Formuła 1? Nie, dziękuję. Dla „Wyścigu” zrobiłam jednak wyjątek, co okazało się znakomitym wyborem.

Film przedstawia kulisy rywalizacji Jamesa Hunta i Nikiego Laudy podczas sezonu w 1976 roku. W „Wyścigu” nie brakuje także kolorowej atmosfery lat 70. i rozbudowanej psychologii postaci, dzięki czemu można mówić o bardzo dobrym, wielowymiarowym obrazie, który spodoba się zarówno zagorzałym fanom Formuły 1, jak i laikom, takim jak ja.

Reżyser, Ron Howard („Piękny umysł”, „Kod da Vinci”), z tą niezwykła historią (momentami, aż nie dowierzałam, że prawdziwą) poradził sobie znakomicie. Pokazując, że wyścig nie toczył się tylko na torze, ale także poza nim, stworzył film o dwóch silnych osobowościach, skrajnie od siebie różnych, ale związanych jedną wielką pasją: miłością do sportu i rywalizacji.

Zgrzytało między nimi od kiedy się po raz pierwszy spotkali i trudno tu się dziwić, bo czy tak różne osoby mogą znaleźć wspólny język? Z jednej strony młody bóg – seksowny, wyznający filozofię „carpe diem”, otoczony masą pięknych kobiet, ubóstwiany przez miliony – Anglik, James Hunt, Z drugiej zimny, zawzięty, stawiający na ciężką pracę, niezbyt lubiany w środowisku – Niki Lauda.  O ich rywalizacji dyskutowało całe środowisko, oni sami docinali sobie w wywiadach i prowadzili otwartą wojnę, skrycie podziwiając się i szanując. Znamienna jest scena, w której Hunt okłada dziennikarza, który dopiekł Laudzie niewygodnym pytaniem – w tej jednej chwili poczułam nawet do niego sympatię. Kreowany na gwiazdę, Anglik, nie zawrócił mi jednak w głowie, o wiele bardziej przypadła mi do gustu postawa Laudy, który wiedział, kiedy się wycofać i co jest w życiu ważne <jasne, że mógł też trochę wyluzować, ale ogólnie spoko z niego gość>.

Dla mnie zwycięzca jest tylko jeden!

Nie rozgryzłam jeszcze, dlaczego szanowna komisja nominowała Daniela Bruhla do Złotego Globa w kategorii „najlepszy aktor drugoplanowy”. Jaki drugoplanowy? Dla mnie „Wyścig” jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłym sportowcu, jakim był Niki Lauda. James Hunt, choć utalentowany jawi mi się jako rozkapryszony dzieciak, któremu akurat dziś zachciało się pościgać, ale jutro może zmienić zdanie, zabrać zabawki i opuścić piaskownicę. Jak dla mnie, zachowywał się też szczeniacko i bardzo niesportowo. W szczegóły nie będę jednak się zagłębiać, by nie zdradzać Wam tego, co w „Wyścigu” najlepsze.

Przed seansem zaleca się nie googlować Niki Lauda, ani James Hunt. Im mniej będziecie wiedzieć o fabule tym lepiej. Wspaniałe sportowe i filmowe emocje gwarantowane.

nawet jeśli jego przeciwnik wygląda jak Brad Pitt w "Troi"

To Lauda czy Hunt? Komu będziecie kibicować?

Ocena: 9/10.