„Wyspa skazańców(tajemnic)” Dennis Lehane, czyli jedna z moich ulubionych historii

„Czas - to nic innego jak ciąg zakładek, za pomocą których przemieszczamy się tam i z powrotem po księdze życia, powracając raz po raz do pewnych wydarzeń.”

Jedna z moich ulubionych historii tym razem poznana w wersji książkowej. Film uwielbiam i często do niego wracam, dlatego sięgając po literacki pierwowzór miałam trochę wątpliwości, czy to aby na pewno odpowiedni czas na lekturę… 

Z niekłamaną przyjemnością jednak przeniosłam się po raz kolejny na tajemniczą wyspę, na której szeryf Teddy Daniels i jego partner Chuck Aule mają odnaleźć zaginioną pacjentkę szpitala psychiatrycznego – Rachel Solando. Czytając czułam powiew wiatru na twarzy, przedzierałam się przez mrok i wszechogarniającą mgłę… Jakie jest rozwiązanie tej zagadki? 

E D W A R D   D A N I E L S  –  A N D R E W  L A E D D I S

R A C H E L  S O L A N D O – D O L O R E S  C H A N A L

Wyobraźcie sobie, że zrobiliście coś tak strasznego, że nigdy przenigdy nie będziecie w stanie sobie tego wybaczyć… Jak bronić się przed rozdzierającymi duszę wspomnieniami? A może by tak…

Nic więcej Wam jednak nie zdradzę, by nie psuć przyjemności Wam zapoznawania się z tą historią! 

„Wyspa skazańców” to coś więcej niż wciągająca powieść. Misterna intryga, mylne tropy, nieustające zagadki i zagubiony czytelnik, który przez cały czas tworzy sobie w głowie jakieś sensowne wyjaśnienie tego, co się dzieje, by na koniec zostać zmiażdżonym, wgniecionym w fotel, bezradnym wobec mistrzowskiego pomysłu autora. Tej historii nie sposób zapomnieć i to jeszcze na długo po zamknięciu książki czy wyłączeniu telewizora… 

Dennis Lehane całkowicie uwiódł mnie swoją powieścią: kolejne strony czytają się same, tak jakby czytelnik do tego stopnia wsiąknął w przedstawiony świat, że przez chwilę zapomniał, że jest po drugiej stronie, w ciepłym mieszkaniu, dalekim od zimnych wiatrów wyspy tajemnic…

Z tak dobrego materiału Martin Scorsese po prostu nie mógł nakręcić kiepskiego filmu. Mało tego, nie tylko udało mu się znaleźć swój sposób na opowiedzenie losów Teddy’ego Danielsa, ale też jego ekranizacja przerosła literacki pierwowzór!!! Po obejrzeniu „Wyspy tajemnic” po raz pierwszy długo nie mogłam dojść do siebie, wciąż na nowo mi się śniło, że tam jestem, szukam Rachel, idę do latarnii i…

Zobaczcie/przeczytajcie sami!

Ocena: 8,5/10.