„Nieśmiertelność zabije nas wszystkich” Drew Magary, czyli miłe zaskoczenie

Myśl o nieśmiertelności i życiu wiecznym kusi. Nikt nie chce umierać, wszyscy chcą jak najdłużej pozostać młodzi, piękni i zdrowi. A co, gdyby to było możliwe, gdyby wynaleziono cudowny lek, zatrzymujący proces starzenia? Czy wzięłabyś/wziąłbyś go, wiedząc, że nigdy nie przejdziesz na emeryturę i będziesz musieć już zawsze pracować? A co stałoby się ze światem, gdyby ilość ludzi ciągle się powiększała? Na jak długo starczyłoby nam surowców naturalnych? Jak szybko skończyłaby się woda? To tylko niektóre z kwestii, które trzeba rozważyć, biorąc pod uwagę wieczne życie mieszkańców Ziemi.

Przed podobnymi problemami stanęły rządy na całym świecie w 2019 roku, kiedy to zostało wynalezione lekarstwo na śmierć. Niektóre państwa zalegalizowały kurację, spotkały się jednak ze zdecydowanym potępieniem Watykanu. W innych początkowo trzeba było szukać lekarzy, którzy podadzą specyfik nielegalnie. Opłata - 7 tysięcy dolarów – wydawała się niczym w porównaniu do korzyści, jakie zapewniała. Taką nielegalną kurację przeszedł właśnie główny bohater książki Drew Magary’ego – John Farell. Mężczyzna opowiada wydarzenia, jakie miały miejsce na świecie od chwili pojawienia się leku do momentu korekty. Zapis relacji Farella zostaje odnaleziony w 2093 roku i staje się ważnym punktem w badaniach nad nieśmiertelnymi.

„Nieśmiertelność zabije nas wszystkich” to bardzo udany debiut Drew Magary’ego. Książka jest podzielona na cztery części: Prohibicję, Upowszechnienie, Nasycenie i Korektę, i dzieje się na przełomie 60 lat: od 2019 do 2079 roku. Autor w bardzo sugestywny sposób kreśli wizję świata nieśmiertelnych, zasiewając w naszych umysłach niepokój. Czytelnik bezwiednie zaczyna się zastanawiać, co by było gdyby... Na tym się jednak nie kończy. Od zamysłu Magary’ego trudno się uwolnić i na długo po skończonej lekturze. Czy gdybyśmy teraz, w 2012 roku, wszyscy stali się nieśmiertelni, świat w końcu, by się skończył?  Czy rządy współczesnych państw także zaczęłyby się pozbywać starców? A może byłoby bardziej radykalnie, jak w Chinach? Pytania się mnożą i nie przynoszą ani łatwych, ani przyjemnych odpowiedzi.

Chciałabym także zwrócić uwagę na okładkę, na której widnieje powieszona śmierć. Wygląda to bardzo abstrakcyjnie, ale jednocześnie bardzo pasuje do zawartości książki. W końcu nieśmiertelność zabije nas wszystkich, nie tylko kostuchę.

Czytelnicy mojego bloga wiedzą, że fantastyki u mnie mało. Nie mniej jednak taką fantastykę jak w wydaniu Drew Magary’ego kupuję w całości i polecam wszystkim. Na koniec pozostaje odpowiedzieć sobie na pytanie: czy nadal chciałabym żyć wiecznie? I dla mnie odpowiedź jest niezmienna: tak, bo jestem tylko człowiekiem i boję się śmierci.

Ocena: 8,5/10.