„Blondynka na Bali” Beata Pawlikowska - tylko gdzie to Bali, pani Beato?

„Prawdziwa boskość nie znajduje się w świątyniach wzniesionych ludzką ręką, lecz w tym, co stanowi o istocie wiary, czyli miłości noszonej we własnej duszy.”

Na tę książkę w bibliotecznej kolejce musiałam czekać pół roku. Wiadomo – Bali jest ostatnio na topie, a to za sprawą Julii Roberts i filmu „Jedz, Módl się, Kochaj”. Tak, ja też wpadłam w „baliowy” szał i bardzo chciałabym tę wyspę odwiedzić, zwiedzić, poznać, zasmakować… Dlatego cierpliwie czekałam na „Blondynkę na Bali”, pełna nadziei na interesującą i pełną pasji lekturę. Niestety już w połowie zaczęłam zastanawiać się, o czym właściwie jest ta opowieść? O trudach w podróżowaniu po Indonezji, arabskich łazienkach, turystycznej komercji? Bo na pewno nie o Bali.

Przyznajcie, opis z okładki brzmi kusząco: „Samotna wyprawa do Indonezji. Miesiąc spędzony w drodze przez wulkany i plaże, pola ryżowe i tropikalne lasy. Świątynie, kadzidełka, spotkanie z szamanem i Boże Narodzenie o zapachu dojrzałych durianów. Było bosko!” Tymczasem już po dwudziestu kilku stronach, wiedziałam, że tym razem Beata Pawlikowska nie będzie się zachwycać i chłonąć całą sobą świata. Nie, jak się okazało relacja z wyprawy na Bali to w 90% narzekanie, pomijając już fakt, że książka w połowie jest o Jawie, a nie o Bali. W związku z czym zastanawiam się, co w takim razie zawiera wydana niedawno „Blondynka na Jawie”? Może relację z kolejnej wyspy Lombok? A może jednak Bali? W końcu warto byłoby napisać cokolwiek konstruktywnego o tym miejscu…

„Blondynka na Bali” to opowieść o tym, jak Balijczycy na każdym kroku oszukują turystów, kłamiąc i zawyżając ceny. To opowieść o tym jaki pani Beata nie lubi turystycznej komercji i o tym, jak źle jej się podróżuje klimatyzowanymi autobusami. Wreszcie to opowieść o Jawie i jej walorach. Blondynka pisze, że z Bali chciała uciec jak najszybciej, że nie mogłaby tam mieszkać i że to nie jest miejsce dla niej. Rozumiem, że pani Beata gdy gdzieś jedzie stara się poznać tubylców i zrozumieć ich zwyczaje. Tylko, że jeśli to jest niemożliwe, po co skupiać się na tym, co złe, zamiast opisać piękną przyrodę i zabytki? Przecież na to czekali czytelnicy, spragnieni poznania odległej i dla większości nieosiągalnej kultury. Nie oszukujmy się, w jednym z biur podróży 12-dniowa wyprawa na Bali kosztuje 8,5 tys. zł za osobę. Pomimo, że jestem osobą, która nie wyobraża sobie zwiedzania Europy z wycieczką zorganizowaną i lubi jeździć na własną rękę, to jednak poza Stary Kontynent nie odważyłabym się pojechać sama. Jestem chyba więc bardziej turystą niż podróżnikiem. Ale nie o tym chciałam… 

Większość z czytelników pani Pawlikowskiej nigdy nie pojedzie do opisywanych przez nią miejsc, dlatego chętnie sięga po literaturą podróżniczą, która ma być formą poznania i zrozumienia świata. Co taki przeciętny czytelnik wyniesie więc z lektury „Blondynki na Bali”? Czy dowie się czegoś ciekawego o tej pięknej wyspie, zrozumie tubylców? Nie, dowie się tylko, jak bardzo pani Beata nie cierpi europejskich standardów i europejskiego stylu zwiedzania, i turystyki w ogóle. Szczerze mówiąc mnie również śmieszą osoby, które mówią, że podróżują, a tymczasem leżą przez tydzień plackiem na plaży, tylko, że jeśli im to odpowiada, to co mi do tego? To, że ja lubię faktycznie zwiedzać, nie znaczy, że mam być krytyczna wobec osób, które w czasie wakacji szukają wypoczynku, chcą się wygrzać na słońcu i naładować akumulatory. Nie ma więc nic złego w tym, że taki przeciętny Europejczyk trochę pozwiedza, ale jednak większość urlopu na Bali spędzi na ładnej plaży, leniuchując.

Kolejna sprawa to nadmiar osobistych poglądów pani Beaty na sprawy wszelakie. Do tej pory nie przeszkadzały mi jej wtrącenia w tekście, ale tym razem, gdy nie ma tu właściwie opisu kultury, a jest za to dużo narzekania i refleksji, nie podoba mi się to. 

Co ciekawe, część poświęcona Jawie jest dość interesująca. Postanowiłam jednak być złośliwa i ocenić tylko tę część książki, która faktycznie traktuje o Bali. W końcu o tym miało być.

Ocena: 4/10 (za zdjęcia i piękne wydanie).