Majowe sierotki

No i końca dobiega kolejny miesiąc. Czas mi płynie jak szalony w tym 2013 roku… 

Majówkowa wyprawa do Budapesztu i Bratysławy dodała mi energii, i przysporzyła dużo radości. Niestety akumulatory już pomału się rozładowują i ostatnio ciągle jestem zmęczona, i podenerwowana. Do tego dobija mnie ten ciągły deszcz i z utęsknieniem czekam na słońce, ciepło i błękitne niebo… Jedyne, co ostatnio więc zajmuję mój umysł to planowanie wakacji, na które, co prawda, już wzięłam sobie urlop, ale nie jestem pewna, czy go dostanę… W każdym razie jestem dobrej myśli :)

Wyjątkowo przesyłam Wam piosenkę, którą na pewno świetnie znacie, a której ostatnio ciągle słucham, bo przypomina mi o tym, co w życiu ważne:

No i pora na sierotki:

książkowe:

„W krainie białych obłoków” Sarah Lark: saga rodzinna to jeden z niewielu gatunków, do których w ogóle nie trzeba mnie namawiać, dlatego po prostu nie mogłam nie sięgnąć po tę powieść, zwłaszcza, że wiele osób bardzo ją zachwalało. Umieszczenie akcji w pięknej scenerii Nowej Zelandii okazało się być strzałem w dziesiątkę i dodało historii świeżości, i barw. Z dużą ciekawością czytałam o kulturze Maorysów, tworzeniu nowej angielskiej społeczności w Nowej Zelandii, poszukiwaniu złota, a nawet hodowli owiec. Także główne bohaterki – Gwyneira i Helen, choć tak różne okazały się być intrygującymi postaciami i kobietami z krwi i kości. Niestety odbiór lektury nieco popsuł mi naiwny język autorki, a także nieco dziwne i dość mało prawdopodobne zbiegi okoliczności. Mimo kilku mankamentów książka podobała mi się, choć nie jestem pewna, czy sięgnęłabym po nią drugi raz. Ocena: 6,5/10.

i filmowe:

„Good Morning, Vietnam”: do ogarniętego „martwą” wojną Wietnamu przybywa komik Adrian Cronauer. Jego zadanie jest proste: poprzez audycję radiową ma dostarczyć znudzonym amerykańskim żołnierzom rozrywki. Program „Good Morning, Vietnam” szybko jednak wymyka się cenzorom, a Cronauer coraz śmielej puszcza zakazaną muzykę i podaje niewygodne wiadomości, co bardzo nie podoba się władzom rozgłośni. Film jest udaną kreacją jednego aktora – Robina Williamsa, który kradnie dla siebie każdą scenę, w jakiej się pojawia. Tematyka wojenna splata się z wygłupami głównego bohatera w rozgłośni i miejscowej szkole. Mamy tu więc swoisty misz-masz i to bardzo dobrze połączony, dzięki czemu oglądanie „Good Morning, Vietnam” jest wyłącznie przyjemnością. Stary koń na którego warto postawić. Ocena: 8/10.

„Upadek”: każdy z nas miewa gorsze dni, nic nam wtedy nie wychodzi, a wszystko irytuje i bardzo łatwo wyprowadzić nas z równowagi. Taki właśnie dzień przeżywa główny bohater „Upadku” w reżyserii Joela Schumachera. Wyjątkowo upalny dzień, a William właśnie stoi w gigantycznym korku. Poirytowany wysiada z samochodu i próbuje pieszo dotrzeć na przyjęcie urodzinowe córki. Przybycie na miejsce utrudniają mu jednak trywialne przeszkody, a to brakuje mu monet do automatu telefonicznego, a do właściciel sklepu jest upierdliwy. Doprowadzony do granic wytrzymałości, zaczyna zachowywać się agresywnie. Czy to społeczeństwo doprowadziło do upadku Williama, czy też w ten jeden jedyny dzień pokazał, jaki jest naprawdę? Wybitna kreacja aktorska Michaela Douglasa i rewelacyjny film. Ocena: 9/10.

 „Lekcje pana Kuki”: Waldek postanawia po raz pierwszy wyjechać zagranicę, aby trochę pozwiedzać i poszukać pracy dorywczej. Przed wyjazdem zwraca się po radę do pana Kuki, który udziela mu kilku ważnych lekcji i radzi, by wybrał się tam, gdzie są najlepsze na świecie ciastka, czyli do Wiednia. Na Zachodzie chłopaka oszukują zarówno Polacy, jak i Austriacy. A to ktoś go zatrudni i nie zapłaci, a to napadną na niego w metrze. Pomimo to film pełen jest entuzjazmu i stanowi ciekawą opowieść o zderzeniu odmiennych kultur i myśli. Zachód przestawiony jest jako miejsce otwarte na ludzi młodych i odważnych, ale też całkiem różne od wyobrażeń Polaków. Film może już trochę nieaktualny, ale myślę, że godny uwagi. Ocena: 7/10.

„Oz Wielki i Potężny”: wizualne arcydzieło i fabularny gniot z sztuczną i mdłą grą aktorską. „Oz Wielki i Potężny” to nieoficjalny preguel „Czarnoksiężnika z Krainy Oz”, w którym poznajemy losy Oscara Diggsa, drobnego oszusta, który przenosi się do Krainy Oz, gdzie stawia czoło okrutnej Czarownicy. Niestety dialogi kuleją, a akcja jest niemiłosiernie rozwleczona. Film spodoba się za to miłośnikom widowisk i efektów specjalnych. Ocena: 4/10.

 „Merida Waleczna”: wspaniała, energetyczna, śmieszna, wzruszająca opowieść o królewnie, która zamiast księcia wybrała łuk i strzałę. Tak charyzmatycznej i sympatycznej głównej bohaterki próżno szukać wśród innych disnejowskich księżniczek. Merida to dziewczyna nowoczesna, która wie czego chce i za nic się tego nie wyrzeknie, nawet jeśli oznacza to rzucenie małego uroku…:) Malownicze zdjęcia Szkocji, a także jej specyficzny klimat i typowa muzyka sprawiają, że animacje ogląda się z dużą przyjemnością. Świetne kino dla dużych i małych. Ocena: 8/10.

 

„Hotel Transylvania”: jestem na etapie nadrabiania zaległości w animacjach z 2012 roku, stąd też po „Meridzie Walecznej” przyszła pora na „Hotel Transylvania”. Muszę przyznać, że pomimo świetnego początku, film trochę mnie rozczarował, ale ogólne wrażenia mam raczej pozytywne. Świetne były wstawki muzyczne i zdjęcia, niektórzy bohaterowie prześmieszni, ale w drugiej połowie fabuła zaczęła mnie trochę męczyć. Ocena: 7/10.

W maju udało mi się przeczytać 6 książek, co jest wynikiem aż o 1/3 słabszym niż w marcu i kwietniu. Chciałabym moje miesięczne czytelnictwo utrzymać na poziomie 8 książek, trzymajcie kciuki, by mi się udało :))) Moim majowym numerem 1 jest „Domofon” Zygmunta Miłoszewskiego. Zachęcam Was także do sięgnięcia po „Szklany klosz” Sylvii Plath i „Pchli pałac” Elif Shafak. Z kolei szczerze odradzam lekturę „Blondynki na Bali” Beaty Pawlikowskiej, choć warto wziąć tę publikację do ręki i pooglądać piękne zdjęcia.

Filmów obejrzałam zaś 11, co jest wynikiem zadowalającym, jak na tę porę roku. Im cieplej, tym chętniej sięgam po lekkie produkcje, stąd też aż 3 filmy familijne w sierotkach. Numerem jeden zostają ex aequo „Przed zachodem słońca” i „Upadek”(patrz wyżej). Na czas widza nie zasługują zaś „Bejbi blues” i „Oz Wielki i Potężny”.

Filmowe powroty: w maju ponownie obejrzałam „Jedz, Módl się, Kochaj” (dziś na Polsacie leci!) i „Jeden dzień”. Potrzebowałam czegoś na poprawę humoru, a że „Bridget Jones” oglądałam w kwietniu, sięgnęłam po nieco nowsze produkcje.

Jeśli chodzi o seriale, to nic nowego nie oglądałam, bo… zaczęłam od nowa oglądać „The Good Wife”, co mnie bez reszty wciągnęło. Uwielbiam ten serial i polecam wszystkim! Poza tym nadal na bieżąco śledzę „Mad Men”, „Grę o tron” i „The Borgias”. Ostatnio porzuciłam też oglądanie „Revenge”, bo drugi sezon zdecydowanie nie zachwyca, a wręcz niemiłosiernie nudzi.

I moja dewiza, którą staram się wcielić w życie, by jak najwięcej zaoszczędzić na podróże i nie kupować nowych sukienek (w okresie wiosenno-letnim to one są największym zagrożeniem dla mojego budżetu, zastępując książki):