Serial, który warto obejrzeć: „Hitler: Narodziny zła"

Co takiego wydarzyło się w życiu Adolfa Hitlera, że został największym zbrodniarzem w dziejach ludzkości? Skąd wzięła się jego nienawiść do Żydów? I jak udało mu się dojść do władzy? Odpowiedź na te pytania przynosi, nakręcony w 2003 roku mini serial produkcji kanadyjsko-amerykańskiej.

„Hitler: Narodziny zła” przedstawia życie fuhrera, poczynając od chwili, gdy był 10-letnim chłopcem, a kończąc w momencie zdobycia pełnej władzy w Niemczech. Duża część akcji skupia się na młodości Hiltera i przedstawieniu jego pasji do malarstwa. Czy gdyby wódz Trzeciej Rzeszy został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych, nie doszłoby do II wojny światowej i Holokaustu? Bezrobotny, bezdomny Hitler, nie mogąc znaleźć pracy w Wiedniu, doszedł do wniosku, że winni za to są Żydzi, których coraz więcej imigruje do Austrii i Niemiec. Niedługo potem zaczął publicznie przemawiać, stopniowo zdobywając coraz więcej zwolenników.

Serial rewelacyjnie przedstawia wewnętrzną metamorfozę, jaką przeszedł Adolf Hitler. Początkowo poznajemy go jako młodzieńca, kochającego sztukę, szeregowego, który z dużym szacunkiem odnosił się do swoich przełożonych. Kilka wygłoszonych przemówień diametralnie jednak odmieniło Adolfa – stał się arogancki i przekonany o własnej nieomylności. Najbardziej zafascynowały mnie jego stosunki z kobietami, zwłaszcza z siostrzenicą Geil. Odniosłam wrażenie, że Hitler był bardzo sfrustrowanym człowiekiem, skłonnym do dewiacji i przejawiającym objawy szaleństwa. 

„Hitler: Narodziny zła” to także studium niemieckiego społeczeństwa, które doprowadziło do władzy człowieka, wręcz obsesyjnie ogarniętego nienawiścią. Kraj, ogarnięty kryzysem gospodarczym w wyniku postanowień Traktatu Wersalskiego, powitał Hitlera jak wybawiciela. Ludzie ślepo wierzyli w to, co mówił, nie zastanawiając się nad tym, co właściwie mówi. Jak to możliwe, że tak chory człowiek był traktowany niemalże jak Bóg? Motto filmu mówi wszystko:

„Jedyną rzeczą jaka jest konieczna, aby zło zatriumfowało, to żeby dobrzy ludzie nic nie robili.” Edmund Burke

Niestety reżyser niektóre fakty przedstawił zbyt pobieżnie, a inne zmanipulował, np. sugerując, że 10-letni Adolf zabił swojego ojca. Bardzo przeszkadzało mi także to, że serial został nakręcony w języku angielskim. Groteskowo brzmiało mówienie: „Herr Hitler” i kończenie reszty zdania po angielsku. Także aktor, grający główną rolę, nie przekonał mnie do siebie. Choć wyglądem nie odbiegał bardzo od pierwowzoru, miał trochę zbyt łagodny wyraz twarzy, przez co jego pełne nienawiści słowa nie zrobiły na mnie tak dużego wrażenia.

Pomimo kilku zarzutów i tak uważam, że „Hitler: Narodziny zła” to serial, który trzeba obejrzeć. Nie jest to dzieło na miarę „Upadku”, ale przedstawia wiwisekcję niemieckiego społeczeństwa, zwłaszcza elit, i tego jak groźna może być myśl, zasiana w chorym umyśle.