Dwoje do poprawki/Hope Springs

Najpierw się zakochujemy, potem budujemy prawdziwy związek, bierzemy ślub i wszystko idzie po naszej myśli. Niestety często zapominamy, że za rogiem czeka szara rzeczywistość, główna przyczyna frustracji, rozczarowań i nudy. Mijają kolejne lata, pojawiają się dzieci, potem wnuki, a w nasz związek niezauważalnie wkrada się rutyna, a co za tym idzie nuda. Czy małżeństwo pozbawione nie tylko wspólnych marzeń, ale też bliskości i zrozumienia, można jeszcze uratować? Na te pytania stara się odpowiedzieć film „Dwoje do poprawki”, opowiadający o dwojgu ludzi, którzy w którymś momencie życia pogubili się i nijak nie potrafią odnaleźć utraconej miłości. 

 

Kay i Arnold są małżeństwem od 31 lat. Chociaż mieszkają pod jednym dachem, ciągle się mijają i bardziej przypominają współlokatorów niż parę. On ciągle narzeka, a ona boi się odezwać i szczerze z nim porozmawiać. I tak żyją, a właściwie trwają, do czasu aż pewnego dnia Kay postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wykupuje intensywną terapię małżeńską w małym miasteczku na końcu świata. Oczywiście Arnold nie jest rad z decyzji żony i podczas wyjazdu daje jej to odczuć.

„Dwoje do poprawki” to film, którego autentyczność spostrzeżeń wzrusza i skłania do refleksji. Twórcom świetnie udało się oddać dramat dwojga ludzi, którzy są razem, a jednak osobno. Nie ma tu rubasznego humoru i niesmacznych scen, jest za to dużo ciepła i trochę goryczy. Z zażenowaniem obserwujemy starania Kay i Arnolda, by rozbudzić uśpioną namiętność. Trudno nie odnieść wrażenia, że to wiekowe małżeństwo w intymnych chwilach jest nieporadne równie mocno, jak nastolatki przed pierwszym razem.

Trudno powiedzieć, czy byłyby to równie autentyczny film, gdyby w głównych rolach obsadzono innych aktorów. Mery Streep usiłująca zgłębić tajemnice seksu oralnego jest po prostu bezbłędna, a Tommy Lee Jones w roli zrzędliwego urzędnika sprawdził się znakomicie. Bo Arnold to jeden z tych, co narzekają dosłownie na wszystko: że pada, że świeci słońce, że drogo, że podejrzanie tanio, itp. Dopełnieniem tytułowej dwójki do poprawki jest ten, który wziął na siebie rolę rozjemcy, czyli terapeuta. Steve Carell był niby na uboczu, ale bez niego ten film nie byłby taki sam. Same sesje zresztą były bardzo ciekawe, a zaprezentowane metody naprawiania związku z pewnością 

pomogłyby niejednej parze.

„Dwoje do poprawki” to powiew świeżości wśród oklepanych komedii romantycznych, jakie się ostatnio produkuje. Meryl Streep i Tommy Lee Jones stworzyli niezapomnianą parę, która chyba trochę zapisze się, jeśli nie w historii kina, to na pewno w historii tego gatunku. Dawno nie było tak lekkiej, wzruszającej i po prostu pięknej komedii romantycznej. Obejrzałam z przyjemnością i gorąco polecam.

Ocena: 8/10.