„Pamiętniki Carrie” – wrażenia po pierwszym odcinku

Kim była Carrie przez Carrie Bradshaw? Na to pytanie możemy uzyskać odpowiedź, oglądając nowy serial od stacji CW, będący prequelem kultowego „Seksu w wielkim mieście”. 

Zanim Carrie Bradshaw stała się ikoną stylu i znaną dziennikarką, była nastolatką. Bohaterkę poznajemy w momencie, gdy idzie do liceum. Nie jest zbyt radośnie usposobiona do życia: 3 miesiące temu zmarła jej matka, a młodsza siostra nieźle daje jej popalić. Na dodatek wszyscy gadają o seksie, a ona zaliczyła dopiero pierwszy pocałunek. Są jednak dwie rzeczy, które pozwalają Carrie odegnać od siebie czarne myśli. Obie zaczynają się na m i są ze sobą nierozerwalnie związane: mowa oczywiście o modzie i o Manhattanie. Marzenia Carrie o Nowym Jorku spełniają się w chwili, gdy zaczyna staż w jednej z kancelarii, wkrótce poznaje też Larissę, redaktorkę magazynu „The Interview”.

Pierwszy odcinek „Pamiętników Carrie” zachwyca oddaniem klimatu lat 80. Nastolatki mają natapirowane włosy, kolorowe ciuchy, kiczowate dodatki, a w tle pobrzmiewa „Girls just wanna have fun”. Od samego początku widać też zafascynowanie nastoletniej Carrie modą. Serial zaczyna się sceną, w której dziewczyna wywala wszystkie ciuchy z szafy w poszukiwaniu torebki, a w chwilę później skarży się ojcu, ze nie ma w co się ubrać. Z kolei po znalezieniu się w Nowym Jorku z przejęciem opowiada, jak to można odmienić swoje życie, zmieniając image. Fajnie, że producenci nie odeszli od dobrze znanej z „Seksu w wielkim mieście” formuły i dali Carrie głos, którym komentuje i dzieli się z widzami swoimi przemyśleniami. Wiemy, gdzie to wszystko zmierza. Za kilka lat teksty Carrie Bradshaw będą na Manhattanie równie popularne jak schody Met czy sklep Henri Bendel. 

Twórcy nieśmiało nawiązują też do „Gossip Girl”, najpopularniejszego serialu młodzieżowego wszech czasów (chyba bardzo nie przesadzę tak pisząc). Aż mi się łezka w oku zakręciła, gdy zobaczyłam Donnę i jej służki. Co prawda, nastolatkom lat 80. daleko do Blair i spółki, ale w niektórych momentach trudno nie dopatrzyć się podobieństw. Ponadto fanów „Gossip Girl” mogą trochę rozśmieszyć te nieśmiałe rozmowy o seksie, ale trzeba pamiętać, ze akcja serialu, osadzona została w latach 80., a wtedy młodzież nie była jeszcze tak wyszczekana jak dziś.

Na koniec pochwalę jeszcze AnneSophie Robb, czyli serialową Carrie Bradshaw. AnnaSophie spisała się na medal. Jej gra jest naturalna, a ona sama pełna wdzięku. Fani nie mogli sobie wymarzyć lepszej „następczyni” Sarah Jessiki Parker. I pomyśleć, że ta uroczo dziewczęca i śliczna aktorka, zagrała tak paskudną postać jak Violet w „Charliem i fabryce czekolady”…

Przed premierą nie czekałam jakoś specjalnie na „Pamiętniki Carrie”. Byłam ciekawa, owszem, ale nie nastawiałam się nawet na dobrą rozrywkę. Po premierze jestem zauroczona, zachwycona i wystarczająco zaintrygowana, by z niecierpliwością czekać na kolejny odcinek. Chcę więcej i to już!